رونق گردشگری با جذب عشایر دیجیتال در مقاصد جنوب شرقی آسیا - وبلاگ تینتا

به گزارش وبلاگ تینتا، ایسنا/ براساس آخرین خبرهای بدست رسیده، رونق گردشگری با جذب عشایر دیجیتال در مقاصد جنوب شرقی آسیا صورت می گیرد.

قضیه چیست؟

بیشتر کشورها مرزهای خود را برای مهار بیماری همه گیر بستند و زمانیکه اوضاع تاحدودی کنترل شد، بعضی از مقاصد جهانی و آسیایی مانند کارائیب، مالدیو یا امارات متحده عربی مرزهای خود را به روی گردشگران بین المللی بویژه افرادی که قصد ماندن طولانی مدت برای احیای صنعت گردشگری و حفظ سلامت عمومی را داشتند، باز کردند. از موفقیت های این کشورها، فراهم کردن شرایط طولانی مدت است که انتخاب عاقلانه ای برای آغاز مجدد سفرهای بین المللی باشد.

براساس انعطاف پذیری کاری گردشگران و مدل کاری و کار از خانه، هتل یا اقامتگاه و محل کار که ترکیبی از کار و تعطیلات است، زمان طولانی که گردشگران بتوانند از سفر طولانی مدت لذت ببرند، در حالیکه از راه دور امرار معاش می نمایند، روندی رو به رشد خواهد بود.

از آنجا که گذرنامه های واکسن هنوز در مقیاس وسیع استفاده نمی شوند، ممکن است سازگاری با تبدیل شدن به مقصد کار، برای کشورهای جنوب شرقی آسیا بویژه کشورهایی که توانایی کار از راه دور را دارند، هنوز در آستانه جذب گردشگران بین المللی (عشایر دیجیتال) باشد.

چرا کشورهای آسیای جنوب شرقی برای توسعه در مقاصد کاری مناسب هستند؟

کشورهای آسیایی مانند اندونزی، مالدیو و تایلند در بسیاری از سیستم عامل های عشایر دیجیتال بدلیل سیاست های آشکار برای گردشگران خارجی، به دلایل ذیل همواره مقاصدی هستند که برای کار طولانی مدت توصیه شده اند.

اولا، از نظر جغرافیایی، کشورهای جنوب شرقی آسیا و همچنین آسیا معمولا دارای آب و هوای گرمسیری و سواحل زیبا هستند. در عین حال، هر کشور مانند مالدیو با جزایر بیشمار و پراکنده در مجمع الجزایر، تایلند با شهر پوکت، استان کرابی، جزیره ساموی و منطقه کولانتا، فیلیپین با شهر سبو و مانیل یا اندونزی با جزیره های بالی و لومبوک جزایر زیبا و مختلفی دارند. با توجه به این ویژگی مساعد جغرافیایی مقصد می تواند سفر قرنطینه ای یا حباب تفریحی را گسترش دهد.

در حال حاضر، تایلند تعدادی از طرح های سفر قرنطینه ای مانند قرنطینه گلف، قرنطینه ویلا یا قرنطینه قایق بادبانی را بطور آزمایشی اجرا نموده است. علاوه بر این، ویتنام همچنین در حال آنالیز سفر قرنطینه ای در جزیره فوکوک است. اگر ترکیبی از این طرح های سفر قرنطینه به همراه کار امکان پذیر باشد، به احتمال زیاد مقصد باعث جذب تعداد زیادی از گردشگران بین المللی بویژه با افزایش تقاضا برای کار و زندگی خواهد شد.

دوم، بیشتر مقاصد دارای فضای کار اشتراکی هستند. یافتن فضای کاری ایده آل و جامعه عشایر دیجیتال برای گردشگران در چیانگ مای یا پوکت (تایلند)، بالی (اندونزی) و همچنین در بسیاری از جزایر آرام و غیر توریستی مانند کولانتا سخت نیست. حتی اگر فضاهای کار اشتراکی زیاد نباشد، هتل ها یا اقامتگاه ها در مقصد می توانند بسته های کاری را راه اندازی نمایند که در این هتل ها یا اقامتگاه ها پیشنهادهای ویژه ای برای رزروهای طولانی مدت با نرخ مناسب تر از نرخ متوسط شب، همراه با سرویس های خاصی مانند وای فای ثابت، صبحانه رایگان یا دسترسی به بعضی از امکانات ارائه می دهند. به عنوان مثال، در حال حاضر مالدیو فاقد هرگونه فضای کار اشتراکی است، بنابراین هتل ها و اقامتگاه های آنجا مانند ناوتیلوس مالدیو، سونوا فوشی یا آنانتارا دیگو برای جذب گردشگران بسته های کاری را با قیمت های رقابتی ایجاد نموده اند.

در نهایت، هزینه های زندگی در کشورهای جنوب شرقی آسیا نوسان دارد، اما هنوز هم برای عشایر دیجیتال بویژه از اروپا یا آمریکا قابل پرداخت است. با درآمد عادی آنها، کرایه اتاق های طولانی مدت هتل و لذت بردن از محل کار جدید و مهیج کاملا امکانپذیر است.

بعضی از چالش ها

دبی یکی از مقاصد در آسیاست که ویزای عشایر دیجیتال دارد و به عشایر دیجیتال اجازه ورود می دهد و آنان می توانند خانواده را برای زندگی به دبی بیاورند و یک سال برای شرکت خود در کشور مبدا دورکاری نمایند. دبی حتی مالیات بر درآمد شخصی را از این عشایر دیجیتال دریافت نمی کند، حتی اگر از خدماتی مانند ارتباطات از راه دور یا آموزش در این کشور نیز استفاده نمایند.

در همین حال، بیشتر مقاصد جنوب شرقی آسیا برنامه ویزای کار مناسب برای عشایر دیجیتال ندارند، زیرا آنها عمدتا آزادکار هستند یا در شرکت های مستقر در فناوری کار می نمایند، بنابراین مجوز کار لازم را ندارند.

در تایلند، برای اقامت تا چهار سال یک برنامه گذرنامه کار با نام SMART Visa وجود دارد. با این حال، فقط افراد با صلاحیت بالا که گواهی درآمد بالا دارند، مجاز به استفاده از این برنامه هستند. در اندونزی نیز برنامه های ویژه گذرنامه گردشگری برای اقامت طولانی مدت مانند Social Visa، Tourist Visa و Cultural Visa وجود دارد که به بازدیدنمایندگان اجازه می دهد تا 60 روز اقامت داشته باشند و می توانند آن را 3 دوره 30 روزه دیگر تمدید نمایند. با این حال، همگی گذرنامه های گردشگری هستند، به این معنی که اجازه کار به گردشگران در کشور را نمی دهند.

ویتنام نیز فوکوک را به عنوان محل کار برای عشایر دیجیتال انتخاب نموده و گذرنامه عشایر دیجیتال را علاوه بر گذرنامه گردشگری فعلی ارائه می دهد. با این حال، این مورد بعضی از مراکز بهداشتی و درمانی جزیره را تحت فشار قرار خواهد داد، بویژه هنگامی که برنامه واکسیناسیون هنوز بطور گسترده استفاده نشده و ویتنام همچنان محتاط است تا اطمینان حاصل کند که شیوع بیماری از خارج کشور نباشد.