بلاک چین در مقابل پایگاه های داده سنتی؛ هر آنچه باید بدانید - وبلاگ تینتا

به گزارش وبلاگ تینتا، برای درک تفاوت بین بلاک چین و پایگاه داده سنتی، قبل از هر چیزی بهتر است که بدانیم هر یک از آنها چگونه طراحی و نگهداری می شوند.

پایگاه های داده سنتی

پایگاه های داده سنتی از معماری شبکه کلاینت-سرور استفاده می نمایند. در اینجا، یک کاربر (کلاینت) می تواند داده هایی را که در یک سرور متمرکز ذخیره می گردد، در صورت کسب مجوز اصلاح نموده یا تغییر دهد. کنترل پایگاه داده با یک مرجع مشخص شده است که قبل از دسترسی به پایگاه داده، اعتبار کلاینت را راستی آزمایی می نماید. از آنجایی که این مرجع مسئول مدیریت پایگاه داده است، در صورت به خطر افتادن امنیت مرجع، داده ها را می توان تغییر داد یا حتی حذف کرد.

پایگاه های داده بلاک چین

پایگاه های داده بلاک چین از چندین گره غیرمتمرکز تشکیل شده اند. هر گره در مدیریت داده ها شرکت می نماید، گره ها داده های نوی که به بلاک چین اضافه خواهند شد را آنالیز و تأیید می نمایند و می توانند داده های نو را به پایگاه داده وارد نمایند. برای اضافه شدن داده نو به بلاک چین، بیشتر گره ها باید به اجماع برسند. این مکانیسم اجماع امنیت شبکه را تضمین می نماید و دستکاری آن را سخت خواهد نمود.

در بیت کوین، اجماع با استفاده از روش اثبات کار یا همان استخراج (حل پازل های هشینگ پیچیده) به دست می آید، که ضمناً این فرآیند، داده ها به صورت رمزنگاری شده به یکدیگر متصل شده و تغییر یا حذف آنها عملاً غیرممکن می گردد در حالی که اتریوم از اثبات سهام به عنوان مکانیزم اجماع خود استفاده می نماید.

یکپارچگی و شفافیت

یکی از ویژگی های کلیدی فناوری بلاک چین که آن را از فناوری پایگاه داده سنتی متمایز می نماید، تأییدپذیری عمومی است که با یکپارچگی و شفافیت امکان پذیر می گردد.

یکپارچگی: هر کاربر می تواند مطمئن باشد داده هایی که بازیابی می نماید، از لحظه ثبت تغییری در آن ها ایجاد نشده است.

شفافیت: شفافیت بلاک چین نیز باعث می گردد تمام کاربران بتوانند بر نحوه پیوستن بلاک ها به بلاک چین در طول زمان نظارت داشته باشند.

CRUD در مقابل عملیات خواندن و نوشتن

در یک پایگاه داده سنتی، یک کلاینت می تواند چهار عملکرد را روی داده ها انجام دهد: ایجاد (Create)، خواندن (Read)، به روز رسانی (Update) و حذف (Delete) که در مجموع به عنوان دستورات CRUD شناخته می شوند.

بلاک چین به گونه ای طراحی شده است که یک کاربر فقط می تواند داده های نو را در قالب بلوک به آن اضافه کند. تمام داده های قبلی به طور دائمی ذخیره شده اند و قابل تغییر نیستند. بنابراین، تنها عملیات مرتبط با بلاک چین عبارتند از:

عملیات خواندن: عملیات خواندن به معنی درخواست و بازیابی داده ها از بلاک چین است.

عملیات نوشتن: عملیات نوشتن به معنی اضافه کردن داده های بیشتر به بلاک چین است.

اعتبارسنجی و نوشتن

بلاک چین دو عملکرد را امکان پذیر می نماید: اعتبارسنجی تراکنش و نوشتن تراکنش نو. تراکنش عملیاتی است که شرایط داده های موجود در بلاک چین را تغییر می دهد. در حالی که ورودی های گذشته در بلاک چین باید همواره ثابت باقی بمانند، یک ورودی نو می تواند شرایط داده ها را در ورودی های گذشته تغییر دهد. برای مثال، اگر بلاک چین ثبت نموده باشد که کیف پول بیت کوین من 1 میلیون بیت کوین دارد، این رقم به طور دائم در بلاک چین ذخیره می گردد.

وقتی 200000 بیت کوین خرج می کنم، آن تراکنش در بلاک چین ثبت می گردد و موجودی من را به 800000 بیت کوین می رساند. با این حال، از آنجایی که بلاک چین فقط می تواند اضافه گردد، موجودی من قبل از تراکنش 1 میلیون بیت کوین نیز به طور دائم روی بلاک چین باقی می ماند، و هر فردی که بخواهد بر داده های قدیمی نظارت داشته باشد، به این سوابق دسترسی خواهد داشت. به همین علت است که بلاک چین اغلب به عنوان یک دفتر کل غیرقابل تغییر و توزیع شده شناخته می گردد.

به طور خلاصه، تفاوت در کنترل غیر متمرکز است

کنترل غیر متمرکز خطرات کنترل متمرکز را از بین می برد. هر کسی با دسترسی کافی به یک پایگاه داده متمرکز می تواند داده های موجود در آن را از بین ببرد یا خراب کند. بنابراین کاربران به زیرساخت امنیتی مدیر پایگاه داده متکی هستند.

فناوری بلاک چین از ذخیره سازی داده ها به صورت غیرمتمرکز برای برطرف این مشکل استفاده نموده و در نتیجه امنیت را در ساختار خود ایجاد می نماید.

اگرچه فناوری بلاک چین برای ثبت انواع خاصی از اطلاعات مناسب است، پایگاه های داده سنتی برای انواع دیگر اطلاعات مناسب تر هستند. برای هر سازمان نکته بسیار مهم آن است که بداند از یک پایگاه داده چه می خواهد، و قبل از انتخاب یک پایگاه داده، آن را در برابر نقاط قوت و آسیب پذیری هر نوع پایگاه داده دیگری ارزیابی کند.

منبع: