مسجد جامع دماوند - وبلاگ تینتا

به گزارش وبلاگ تینتا، مسجد در هر نقطه از دنیا خانه امن الهی، بزرگ ترین پایگاه فرهنگی، معنوی و محلی برای احتیاج و سجود به درگاه قادر متعال بوده و در ایران اسلامی از دیرباز تا به امروز به این مکان ارزشمند توجه ویژه ای شده است.در میان تمامی مساجد بعضی به علت سابقه و قدمت تاریخی، بیش از پیش مورد توجه هستند که می توان علاوه بر استفاده فرهنگی و معنوی، از آن به عنوان یک اثر تاریخی، فرهنگی و اصیل ایرانی یاد کرد.

مسجد جامع عتیق دماوند از جمله این مساجد است که بین محله قاضی و فرامه (چریک) در نقطه مرتفع بر روی تپه ای در مرکز شهر دماوند، مشرف به شهر واقع شده و مسجد جامع فعلی بر روی مسجد قدیمی بنا شده است؛ مسجدی که مردم محلی در وصف آن می سرایند: مسجدی که عرش پیوند است؛ مسجد جامع دماوند است.

طبق شواهد و اسناد تاریخی، به نظر می رسد که مسجد جامع دماوند در دوران حکومت سلجوقیان ساخته شده باشد ولی در این میان هستند برخی از کارشناسان و باستان شناسانی که نظری غیر از این داشته و بر این باورند که قدمت واقعی مسجد جامع، بیش از اینها است و احتمال می رود که در سال های قبل تر از سلجوقیان ساخته شده است.

بر اساس روایتی که سینه به سینه نقل شده و تا به امروز هم در بین مردم مطرح است، در مکان مسجد جامع، قبل از ظهور اسلام آتشکده بزرگی برپا بود که پس از فتح منطقه به وسیله لشگریان اسلام، آتشکده تبدیل به مسجد بزرگی شد که البته در بسیاری از منطقه ها ایران اماکن عبادی قبل از اسلام به مسجد تبدیل شده اند.

طبق گفته آندره گُدار، معمار و باستان شناس فرانسوی، مسجد جامع عتیق دماوند از جمله مساجد اولیه ایران است که به سبک اعراب در ایران بنا شده و اکنون آثاری از آن باقی نیست و تنها اثری که از قدیم در این مسجد به جای مانده به حدود قرن پنجم هجری باز می گردد.

در این مطلب می خوانید :

تعمیرات و تغییرات در مسجد جامع دماوند

شهر دماوند بارها بر اثر زلزله خسارت دیده است. بدون شک مسجد جامع از آسیب زلزله مصون نمانده و طی سال های متمادی تعمیرات و تغییرات زیادی را در خود دیده است.طبق گفته ناصر پازوکی طرودی نویسنده کتاب آثار تاریخی دماوند، تعمیر این مسجد مربوط به سال 821 ه.ق است که حاکی از الحاق بنایی به مسجد سلجوقی بوده و بعلاوه در سال های 927، 1024، 1030 و 1081 هجری قمری نیز مورد تعمیر نهاده شده است که نشان می دهد مسجد جامع در زمان سلاطین صفویه بارها تعمیر شده است.نقشه مسجدجامع دماوند به صورت مستطیل شکل و دارای طرح شبستانی و شامل یک تالار و شبستان ستوندار، اتاق ها، مناره و شبستان زیرزمینی است.مناره مسجد از معدود آثار به جامانده بنای قدیمی و متعلق به دوره سلجوقی است که همانند گذشته در ضلع شمال شرقی مسجد فعلی، هنوز پابرجا است.

مناره از لحاظ ساختمانی، به طور مستقل در گوشه شمال شرقی دیوار مسجد ساخته شده و یک ضلع منار، متصل به دیوار مسجد بوده که در واقع به صورت نیمه مستقل دیده می گردد و فاقد تزئینات و کتیبه است.هنگام ساختن مسجد تازه، قسمت بالای مناره مورد تعمیر نهاده شد و کتیبه ای به آن اضافه شد. بدین ترتیب مناره دوره سلجوقی با کتیبه ای تازه، به خط کوفی سفید روی زمینه کاشی آبی رنگ، تزیین شد. در این کتیبه آیه 56 از سوره احزاب آمده است.

صحن مسجد

صحن مسجد به صورت مستطیل شکل بوده و وسط آن یک حوض جهت وضو و شستشو و نیز یک چاه عمیق وجود داشته و کف صحن را سنگ فرش نموده بودند.به وسیله سه ورودی مسجد یکی از سمت شمال غربی و دیگری از سمت جنوبی و یکی هم از سمت شمال غربی به سحن مسجد راه داشته است. اهالی محل می گویند که شمال غربی متعلق به آقایان و ورودی جنوبی متعلق به خانم ها بوده است.بنای فعلی مسجد با 2 شبستان در امتداد شمالی - جنوبی با ورودی بزرگی مزین به کاشی هفت رنگ و گنبدی نیلگون خودنمایی می نماید.قدیمی ترین بخش این مسجد شبستان کوچک زمستانه آن در طبقه زیرین مسجد (در جبهه شمال) و مناره رفیع آن است که همچنان اصالت اولیه خود را حفظ نموده است.

شبستان زمستانی، در این فصل از سال که هوای دماوند بسیار سرد است مورد استفاده قرار می گرفت و ریش سفیدی از این محله مدعی است که این شبستان با تونلی به محله فرامه (چریک) می رسید.این مسجد با ستون های آجری و سنگی به سبک بناهای ساسانی بنا شده است. شبستان شمالی دارای چهار ستون بتنی مرتفع است که در قسمت سقف بهم بسته شده و گنبد مسجد را ایجاد نموده است.قسمت جنوبی شبستان نیز دارای ایوان بزرگی است که تمامی سطوح آن با کاشی هفت رنگ و نقوش گل پوشانده شده و محراب مسجد در مرکز آن واقع شده است.

در جهت شرقی و غربی 2 شبستان فضاهایی ایجاد شده است که ارتباط 2 شبستان را فراهم می نماید و بخش شرقی شامل فضای وسیع تری است که در حال حاضر به عنوان محل استقرار خانم ها استفاده می گردد.

محراب ها، کتیبه ها و تزئینات

محراب اصلی در جنوب غربی شبستان، درمنتهی الیه دیوار مسجد، واقع شده است. سایر محرابها را به تقلید از این محراب ساخته و ظاهرا در زمان فتحعلی شاه قاجار، مورد تعمیر و بازسازی نهاده شده است و تغییراتی در آن به وجود آمد.محراب مسجد دماوند با محراب مدرسه حیدریه قزوین و محراب مسجد گلپایگان شباهت دارد. بدین ترتیب تمامی شواهد و آثار حاکی از این است که مسجد جامع دماوند، متعلق به دوره سلجوقی است.به اعتقاد کارشناسان به جهت خرابی که شاید بر اثر زلزله های متعدد اتفاق افتاده باشد، به تزئینات مسجد لطمه زیادی وارد شده بود.از مهره های ضربدری گچی در بیشتر نقاط به خصوص در بدنه و کمر پایه ستون ها و زیر تاق قوس ها استفاده شده بود و 2 ستون مدوری که در نزدیکی محراب اصلی بودند، در بدنه آن ها تزیینات گل و بوته وجود داشته است.

تزئینات دیگر مسجد مهرهای ضربدری گچی میان بندهای عمودی آجرها و نام امام علی (ع) به صورت چلیپا و نیز مهر گچی مربع شکلی که به چهار مربع کوچکتر تقسیم شده بود و داخل هرچهار مربع، نقش ستاره تزئینی، وجود داشت که به وسیله یک هشت ضلعی احاطه می شد.در دوره صفویه و قاجاریه هنگام تعمیر مسجد، برخی قسمت ها را با کاشی تزیین نموده بودند و بالای محراب ها و نیز بالای برخی ستون ها، کتیبه های وجود داشت که به جز چند کتیبه که در مسجد فعلی دیده می شوند، از بقیه کتیبه ها اطلاعی در دست نیست.بعلاوه بالای محراب ها و برخی ستون ها، کتیبه هایی وجود داشته که هم اینک تعداد معدودی از آنها در مسجد فعلی دیده می شوند.

بازسازی شبستان زمستانه نیازمند اعتبار

رئیس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری شهرستان دماوند با اشاره به اینکه این شهرستان بیش از 160 اثر تاریخی دارد که 73 اثر به ثبت ملی رسیده اند، گفت: اماکن گردشگری و تاریخی شهرستان دماوند بیشمارند که از جمله آنها می توان به برج تاریخی شبلی، دریاچه های تار و هویر، غار رودافشان، آبشارها و دره های زیبا و بعلاوه روستاهای بکر منطقه اشاره نمود که هر کدام جاذبه و ویژگی های منحصر به فرد خود را داراست.

شهرام شریفی با اشاره به مسجد جامع شهر دماوند به عنوان یک مکان تاریخی، فرهنگی و مذهبی اضافه کرد: این مکان با شماره 230 در سال 1314 به ثبت ملی رسیده است. بنای مسجد مربوط به دوره سلجوقی و مناره مسجد یکی از یادگارهای معماری دوره سلجوقی است که همچنان راسخ و پابرجا است. تحقیقات پیشین گویای این موضوع است که بنای مسجد بر روی خرابه های آتشکده ای زرتشتی بنا شده بود لیکن طبق پژوهش تازه ای که دکتر مسعود نصرتی در این خصوص انجام داد، نتایج جالب توجهی حاصل شده که پس از تکمیل به وسیله نامبرده، در رسانه ها منعکس می گردد.

آخرین بازسازی اساسی مسجد جامع شهر دماوند به وسیله استاد و معمار معروف حسن لرزاده انجام شد و پس از آن تغییر چندانی در بنا رخ نداده و در چند مورد بازسازی محدود اجرا شده است. طی سنوات گذشته شبستان مسجد جامع که یکی از قسمت های اصیل و قدیمی مسجد است، مورد بازسازی نهاده شد ولی به جهت نبود اعتبار کافی تا به امروز این فرایند نیمه کاره مانده است. امیدواریم مسئولان استان و شهرداری دماوند در مورد تامین اعتبار برای اتمام طرح بازسازی شبستان زمستانه مسجد و بهره برداری از آن به عنوان موزه قرآن و نسخ خطی مسجد جامع، اراده موثری داشته باشند. در اقلام تبلیغی اداره میراث دماوند که هر ساله منتشر می گردد، مسجد جامع به عنوان یکی از مهم ترین اماکن تاریخی، مذهبی شهرستان به بازدیدکنندگان و گردشگران معرفی می گردد.

منبع:سیـری در ایـران